Orta yaşlı ve düzgün giyimli bir adam
sessizce kafeye girerek köşedeki masaya oturur.
Garsona sipariş vermek için beklerken
yan masadaki gençlerin kendisine bakarak gülüştüklerini fark eder.
Belli ki
yakasına taktığı küçük pembe kurdele şeklindeki rozetine gülmektedirler.
Bu alaylı bakışları görmezden gelen adam,
yan masadakilerin bu ısrarlı sırıtmalarına dayanamayarak
elini lacivert ceketinin yakasındaki rozete götürerek,
'Bu mu?' diye bakışanlara sorar.
Yan masadakiler yüksek sesle gülerek,
'Küçük güzel pembe kurdeleniz
lacivert ceketinize pek de yakışmış!'
diyerek sırıtmaya devam ederler.
Orta yaşlı adam bu sözü söyleyen delikanlıya dönerek,
'Lütfen masama buyurun bunu tartışalım' der.
Biraz önce tüm sevimsizliğiyle sırıtan delikanlı
sebebini anlamadığı bir utanma
ve sıkıntı hissine kapılsa da gelip masaya oturur.
Adam anlaşılır ve yumuşak bir sesle,
'Bu rozet tüm dünyada,
içinde olduğumuz ayda,
kadınların arasında
meme kanseri bilincini yaygınlaştırmayı ifade ediyor.
Ben bu rozeti annemin adına takıyorum' der.
Bu açıklama karşısında başkalaşan delikanlı,
'Çok üzüldüm,anneniz meme kanserinden mi öldü' diye sorar.
'Hayır' diye cevap verir orta yaşlı adam ve devam eder:
'Annem sağ.
Küçük bir çocukken
kendimi yalnız hissettiğim korkulu anlarımda
her zaman başımı saklayabileceğim
ve huzur bulacağım yumuşak bir yuvadır annemin memeleri.
Annemin sağlığı için dua ediyorum.
'Hımmm' diye kekeler delikanlı.
'Bu rozeti karım için takıyorum'
diye devam eder orta yaşlı adam.
'Karınız da herhalde iyi' diye sorar delikanlı.
'Evet, evet' der adam
'Karım benim için
aşk ve sevgi kaynağı olmuştur her zaman.
23 yıl önce sevgili kızımızı beslemiştir memesiyle.
Karımın sağlığı için Allah'a şükrediyorum.'
'Sanırım kızınızın sağlığı için de takıyorsunuz?
'Hayır....
Kızımı bir ay önce meme kanseri nedeniyle kaybettik.
Yaşının çok genç olduğunu düşünerek
ihmal etmiş memesinde fark ettiği kitleyi.
Bu nedenle geç kaldık.'
Genç delikanlı,
yüzündeki utangaç ve üzüntülü bir ifadeyle,
'Çok üzgünüm bayım. Özür dilerim' der...
Orta yaşlı adam
'Kızımın anısına öğünerek takıyorum
bu küçük pembe kurdeleyi.
Bu sayede çevremdekileri de aydınlatabiliyorum.
Şimdi evine git, karınla, kızınla, annenle konuş'
deyip cebinden çıkardığı
küçük pembe kurdele rozetini uzatırken,
delikanlı öne eğilir
ve takmama yardım edebilir misiniz?'
diye mahçup mahçup sorar.
Bu öyküyü Türkiye Meme Vakfı'ndan Dr. Can Gürbüz gönderdi..
Öykünün altına bir de not düşmüş:
'Bir mumun,
diğer mumu yakarak aydınlatmasıyla kaybedeceği hiçbir şey yoktur..'
Lütfen bu hikâyeyi yayarak diğer mumları da aydınlatın...
Tüm aydınlıklar kadınların olsun...'
(kaynak:Dr Can Gürbüz'ün iyi niyetine sığınarak)
