KÜÇÜK İSTAVRİT

Küçük Istavrit
Küçük istavrit yiyecek bir sey sanip
hızla atıldı çapariye.
Önce müthis bir acı duydu dudağında,
Gümbür gümbür oldu yüregi
Sonra hızla çekildi yukarıya
Aslinda hep merak etmişti
Denizlerin üstünü
Neye benzerdi acep gökyüzü?
Bir yanda büyük bir merak
Bir yanda ölüm korkusu
"Dudagi yaniklar" denir,
şanslıdır onlar
Hani görüp de gökyüzünü,
İnsanı.
Oltadan son anda kurtulanlar
Ne çare balıkçının parmakları
Hoyratça kavradı onu
Küçük istavrit anladı yolun sonu
Koca denizlere sığmazdı yüreği
Oysa şimdi yüzerken
Küçücük yeşil leğende
Cansız uzanıvermiş
dostlarına değiyordu minik yüreği
İnsanlar gelip geçtiler önünden
Bir kedi yalanarak baktı gözünün içine
Yavaşça karardı dünya
Başı da dönüyordu
Son bir kez düşündü derin maviyi
Beyaz mercanı bir de yeşil yosunu
İşte tam o sırada eğilip aldım onu
Yürüdüm deniz kenarına
Bir öpücük kondurdum başına
İki damla gözyaşından ibaret
Sade bir törenle saldım denizin sularına
Bir an öylece bakakaldı
Sonra sevinçle dibe daldı
Gitti, tüm kederimi söküp atarak
Teşekkürü de ihmal etmemişti
Birkaç değerli pulunu
elime avuçlarıma bırakarak
Balıkçı ve kedi şaşkın baktılar yüzüme
Sorar gibiydiler,
neden yaptın bunu diye
"BIR GÜN" dedim
"BULURSAM KENDİMİ
YEŞİL LEĞENDEKİ KÜÇÜK İSTAVRİT KADAR ÇARESİZ
SON ANA KADAR HEP BİR UMUDUM OLSUN DIYE"
yazar:bilinmiyor