Çocuklarınız sizin çocuklarınız değil.
Onlar kendi yolunu izleyen Hayat'ın oğulları ve kızları.
Sizin aracılığınızla geldiler, ama sizden gelmediler.
Sizinle birlikte olsalar da size ait değiller.
Onlara sevginizi verebilirsiniz, ama düşüncelerinizi değil.
Çünkü onların da kendi düşünceleri vardır.
Bedenlerini tutabilirsiniz, ama ruhlarını değil.
Çünkü ruhlar yarının diyarında yaşar,
Siz ise o diyarı ziyare edemez, düşlerinizde bile göremezsiniz.
Onlar gibi olmaya uğraşabilirsiniz,
Ama sakın onları kendiniz gibi yapmaya çalışmayın.
Çünkü hayat dünde kalmaz ve geriye gitmez.
Siz çocuklarınızın birer ok gibi ileriye atıldığı yaylarsınız.
Okçu, sonsuzluk yolundaki hedefi görür,
Ve tüm gücüyle sizi büker ki ok hızla, en uzağa gidebilsin.
Okçunun elindeki eğilişiniz memnuniyetle olsun.
Çünkü okçu, uzaklara giden oku sevdiği gibi,
Sıkı durabilen yayı da sever.
(kaynaka.mailler Halil Cibran)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder