Ç A Y

ÇAYIN ALT DEMLİĞİ “KAYNANA”DIR
SÜREKLİ KAYNAR DURUR.
HATTA DİKKAT EDİLMEZSE TAŞABİLİR DE…
 
ÜST DEMLİK “GELİN”DİR.
ALT DEMLİK KAYNADIKÇA ONUN DA HARARETİ ARTAR.
AMA AYNI ZAMANDA DA OLGUNLAŞIR VE DEMLENİR…
 
“GELİNİN KOCASI” İSE BARDAKTIR.
HER İKİ ÇAYDANLIKTAN DA NASİBİNİ ALIR.
BİRAZ KAYNANA DOLDURUR ONU;
BİRAZ DA GELİN.
BU NEDENLE DE DENGE UNSURUDUR.
AÇIK YA DA DEMLİ ÇAYIN HOŞA GİTMEMESİ BUNDANDIR…

“ÇOCUKLAR” ÇAYIN ŞEKERİDİR. TAT VERİR.
ÇOK ŞEKER ÇAYIN LEZZETİNİ BOZAR.
ŞEKERSİZ ÇAYA ALIŞANLARA İSE,
BİR TANESİ BİLE FAZLA GELİR…
 
“GÖRÜMCE” İSE ÇAY KAŞIĞIDIR.
ARADA BİR GELİR KARIŞTIRIP GİDER…
 
KAYINPEDERE GELİNCE; O DA “ÇAY TABAĞI”DIR.
ÇAYIN DEMİNE, SUYUNA KARIŞMAZ;
BİR KENARDA LÖK GİBİ OTURUR.
SADECE DÖKÜLENLERİ TOPLAR
VE ÇEVREYE ZARAR VERMESİNİ ENGELLER.
ANCAK; ARA SIRA BOŞALTILMASI GEREKİR,
YOKSA TAŞIP HER ŞEYİ BERBAT EDEBİLİR…
 
“ÇAY SÜZGECİ” AİLENİN SAHİP OLDUĞU DEĞERLERDİR.
AİLEYİ DIŞ MÜDAHELELERDEN KORUR.
DELİKLER BÜYÜK OLURSA ÇAYIN TADI KAÇAR.
 
SUYU ISITAN “ATEŞ” İSE HOŞGÖRÜDÜR.
O OLMADAN ÇAYDA OLMAZ…
 
“KISACASI BİR BARDAK ÇAY” AİLEDİR.
 
VE AĞIZ TADIYLA İÇİLEN BİR BARDAK ÇAYIN
ÜSTÜNE YOKTUR…
“BİRÇOK İNSAN MUTLULUĞU BURNUNUN ÜSTÜNDE
UNUTTUĞU GÖZLÜK GİBİ ETRAFTA ARAR.”
 

(kaynak:mailler)