Zamanla...

Yaşlanıyorum artık.
Ama saçımda beliren beyazlar değil beni böyle düşündüren.
Yakın zaman önce anladım ki; 

daha az tahammül edebiliyorum insanlara, 

daha kolay kestirip atabiliyorum can sıkan yanlarını. 

Bencil ve hırslı insanları bile alttan alamıyorum, 

onları kazanmak için çaba harcamıyorum. 

Menfi tutumlar karşısında kolayca kırıp, dökebiliyorum.

Zararı karşılamıyorum. 

Hem eskisi kadar da korkmuyorum acı vermekten 

ve canımın acıtılmasına müsaade etmiyorum.
Sanırım kabullendim kendime yettiğimi 

ya da bir süreliğine öyley-miş gibi yapıyorum.
Elimde olmayan sebepleri çıkarıp, 

kalanlar üzerinden kişisel menkıbemi yaşıyorum, yaşlanıyorum…

(kaynak:face)