Amerika'nin son alışveriş trendi:

Alışveriş yapmamak! 

Hatta eldeki mallardan da kurtulup, 

hayati sadeleştirmek! 

Kriz sonrası, çalışanlar, 

gelirlerinin daha büyük bir bölümünü harcamayıp biriktirmeye başlayınca, 

ABD'li üreticilerin etekleri tutuşmuş! 

Şu ara yapılan çoğu tüketici araştırmaları:

"Bu adamlar ne satın alırlarsa mutlu olurlar."la ilgili.
Ortaya çıkmış ki bir servis almak, 

mal almaktan daha faydalı insan doğasına. 

Yani bir ayakkabı yerine kutu oyunu, 

pahalı bir çanta yerine spor salonu üyeliği, 

araba yerine seyahat, 

ruj yerine sinema bileti, insanları daha mutlu ediyor! 

Bir tecrübe satın almak, 

kişiye daha yoğun ve uzun süreli bir tatmin sağlıyor. 

Üstelik 'Mal edinme'nin mutluluk getirmediğini öğrenen  

'dünyanın en çok satın alan halkı', 

kocaman otomobillerini, 

dört oda bir salon evlerini, 

48 parçalik yemek takımlarını, 

doğrayan parçalayan karıştıran onlarca mutfak aletlerini satıp, 

ayrı bir oda haline gelmiş gardıroplar dolusu giysilerini fakirlere bağışlayıp hayatlarını sadeleştiriyor. 

Bazı aileler 40 metrekare bir evde, 

dört tabak, dört bardakla 

ve işe bisikletle gidip gelerek yaşamanın 

onları hiç olmadıkları kadar mesut ettiğini iddia ediyor. 

Bu esnada biriktirdikleri parayı yoga derslerine ve tatillere harcıyorlar.

*YÜZ EŞYAYLA YAŞAMAYA DAVET!

Bir internet sitesi, 

tüketicileri sadece ve sadece 

100 adet kişisel eşyayla yaşamaya davet ediyor! 

Yani kıyafet, kozmetik, ayakkabı, kitap, kalem, 

her şey toplam 100 parça edecek. 

Sitenin çağrısı büyük ilgi görüyor 

ve internet kullanıcılarından hatırı sayılır sayıda bir grup, 

kişisel eşyalarını hayır derneklerine bağışlayıp 

hayatlarındaki kalabalıktan kurtuluyor. 

Hikâye, psikologlara göre şu: 

İnsanlar, iyi ya da berbat, 

yaşamlarındaki tüm değişikliklere çabucak alışıyor 

ve doğalarında var olan 

sabit mutluluk seviyesine bir an önce ulaşmaya çalışıyorlar.

Ebeveynlerinden birini kaybeden bir insanın 

bir süre sonra eski mutluluk ve neşesine kavuşması da bu yüzden, 

yalı alanın birkaç yıl sonra yalıda oturmayı kanıksayıp 

eskisi kadar 'mutsuz' olması da! 

Yani para mutluluk getirmiyor denemez 

ama parayla satın alınan mallar mutluluk getirmiyor! 

Şan dersleri, seyahatler, piknikler, tiyatro oyunları filansa başka! 

Farklı tecrübeler hayatı zenginleştirip memnuniyeti yükseltiyor! 

Los Angelesli filmci Roko Belic 

dünyayı dolaşıp 

*Happy *(*Mutlu*) isimli bir belgesel üzerinde çalışıyor. 

*New York Times* gazetesinin haberine göre 

San Fransisco'nun kalburüstü semtlerinden birindeki evini bırakıp, 

hayatını tamamen değiştirip, 

Malibu plajında bir karavana taşınmış! 

Haftada üç dört gün sörf yapabildigi için 

şu anda ufacık karavanda çok daha mutlu bir hayat yaşadığını anlatmış.

*SANKİ ALIŞVERİŞ İÇİN YAŞIYORUZ *

Bittabi, herkes gider Mersin'e, biz... 

Şu anda ülkede tam bir AVM patlaması yaşanıyor. 

Buluşmalar, sosyalleşmeler, hafta sonu aile gezmeleri, 

her tür eğlence hep alışveriş ve merkezleri etrafında dolanıyor. 

İndirim dükkânlarının kapısındaki kuyruk ve izdihamlar da cabası. 

Geçen gün haberlerde, 

yastıkların 1 TL'ye satıldığı bir indirim dükkânında 

birbirini ezen kalabalığın arasından bir ev kadını, 

bağırarak kameralara anlatıyor: 

"Ben altı tane kapabildim, 

iki oğlum var, onlar da ikişer tane aldı, 

keşke 10 tane daha taşıyabilseydik! 

Muhtemelen dört kişi olan bu ailenin 

20 adet yastıkla ne yapacağı ise meçhul! 

Türkler artık mümkün olduğu kadar çok malı, 

mümkün olduğu kadar çabuk alıp, evlerine götürmek için yaşıyor! 

Alışverişe niyeti olmayan bile 

vitrin bakıp hayal kuruyor.

Konsere gidip keman çalmayı, 

müzeye gidip ressam olmayı hayal eden pek az. 

Hayat amaçlarımız genelde 

"Bazi ürünleri edinmek," üzerine kurulu. 

70'li yıllarda bir siyah beyaz televizyon, 

bir adet buzdolabı, 

merdaneli çamaşır makinesi 

ve salonda üzeri tığ işi örtülü sabit hat telefonu olan her aile 

kendini son derece zengin ve konforlu hissederdi. 

Sonra işler yavaş yavaş değişti. 

Artık cep telefonu 

bu yılın modeli olmayan vatandaşın devlete isyan edesi var. Almaya doyup 'hayati sadeleştirme' aşamasına ne zaman geliriz, 

o meçhul.

Gülse BIRSEL

(kaynak:face)