::))

Çocukken daha mı güçlüydüm ne?

Yoksa toz pembe hayallerin varlığı mıydı güç veren küçük kalbime.
Tüm dünyaya gücüm yeterdi, 

sıkınca kalbimin büyüklüğü kadar olan yumruğum 

tüm dağları titretebilirdi.
Herkes beni çok severdi, 

yalan Pinokyo'nun burnunu büyüten bir masaldan ibaretti.
Hayat o kadar güzeldi ki büyümeye bile hazırdım, 

ama büyüyünce tüm gizli güçlerim kayboluverdi.
Önce yıldızlar yitirdi güzelliğini, 

yıldızları saymak aklıma bile gelmiyor şimdi.
Dört mevsim de umrumda değil, 

zaten dört rakamını ben hiç sevmedim ki; 

okulun beş gününde dört gün matematikti.
Altı kere altı otuzaltıydı ama çok ta tat vermiyordu bana.
Benim derdim kurduğum hayallerimin gerçekleşmeyeceğini anlamaktı hayatta.
Eşkenar üçgenin açıları eşitti ama, 

çocukluğumun toz pempe hayallerini çalmışlardı kız rengi deyip bana.
Kız rengi tozpembe hayallerim yok şimdi(!)

Zaten yatıp izlediğim bulutlarda da göremiyorum şimdi; 

bulutları benzettiğim binbir şekli.
Hem büyüyünce bulutlarda güzelliğini yitirdi,

şimdikiler çocukluğumun bulutları değil ki!
Su buharlarının basınçla meydana getirdiği şeylerdi....

(kaynak:face)