AFFET, HAFİFLE VE RAHATLA

Bir lise öğretmeni,günün birinde derste öğrencilerine bir teklifte bulunur, "Bir hayat tecrübesi yaşamak ister misiniz? " Öğrenciler çok sevdikleri hocalarının bu teklifini tereddütsüz kabul ederler. "O zaman" der öğretmen, " bundan sonra ne dersem yapacağınıza da söz verin." Öğrenciler bunu da yaparlar. "Şimdi yarın ki ödevinize hazır olun.  Yarın, hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz!" Öğrenciler, bu işten pek birşey anlamamışlardır. Ama ertesi sabah,  hepsinin sıralarının üzerinde patatesler ve torbalar hazırdır. Kendisine meraklı gözlerle bakan öğrencilerine şöyle der öğretmen: "Şimdi,bugüne dek affetmeyi istemediğiniz her kişi için bir patates alın, o kişinin adını,o patatesin üzerine yazıp torbanın içine koyun." Bazı öğrenciler torbalara üçer beşer tane patates koyarken, bazılarının torbalan neredeyse ağzına kadar dolmuştu. Öğretmen kendisine; "Peki şimdi ne olacak?"der gibi bakan öğrencilerine ikinci açıklamasını yapar; "Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin,  bu torbalan yanınızda taşıyacaksınız. Yattığınız yatakta, bindiğiniz otobüste,  okuldayken sıralarınızın üstünde,  hep yanınızda olacaklar." Aradan 1 hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer girmez denileni yapmış olan öğrenciler,  şikayete başlarlar. "Hocam bu, bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor,  hocam patatesler kokmaya başladı. Vallahi, insanlar tuhaf gözlerle bakıyorlar artık bana,  hem sıkıldık, hem de yorulduk." Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir; "Görüyorsunuz ki, affetmeyerek kendimizi cezalandırıyoruz. Kendimizi,ruhumuzda ağır yükler taşımaya mahkum ediyoruz, Affetmeyi,  karşımızdaki kişiye bir lütuf olarak düşünüyoruz, halbuki affetmek,  en başta kendimize yaptığımız bir iyiliktir." (kaynak:mailler) **********************************************************************************************