SONDAN BAŞA DOĞRU HİKAYELER

“Sonuncusu ise ölümle ilgili…
“Kimin söylediğini bilmiyorum ama, 

17 yaşımdayken okuduğum şu sözü, 

yaşamım süresince hiç unutmadım: 

‘Eğer her günü, 

O gün yaşamının son günüymüş gibi yaşarsan, 

bir gün kesinlikle doğruyu yapmış olacaksın.’
“Bu söz beni öylesine etkiledi ki, 

o günden buyana geçen otuzüç yılda 

her sabah aynaya bakar 

ve kendime sorarım:
“‘Bugün yaşamımın son günü olsaydı, 

gün boyu yapacaklarımı 

gerçekten yapmış olmak ister miydim acaba?’
“Bu soruma ‘Hayır’ yanıtlarım arttıkça, 

bir şeyleri değiştirmem gerektiğinin ayırdına varırım 

ve yaptıklarımı ciddi bir biçimde denetleyerek, 

tek tek gözden geçiririm.
“Eninde sonunda öleceğimi düşünmek, 

yaşamda büyük seçimler yapmama yardımcı olan 

en önemli etkendir. 

Çünkü yaşadığımız dünyaya ait tüm beklentilerimiz, 

gurur, kibir, her türlü sıkıntı, 

başarı, başarısızlık gibi 

‘bu dünyanın sözüm ona önemli işleri’, 

ölüm söz konusu olduğunda 

bir anda tüm önemlerini yitiriyorlar, 

sözcüğün tam anlamıyla 

kocaman bir “Hiç” oluveriyorlar.
“Bir gün öleceğimizi unutmamak, 

kaybedeceğimiz bir şeylerin olduğunu 

düşünme tuzağından kurtulabilmemiz 

bildiğim en gerçekçi yöntemdir. 

Yaşamınızda, 

yüreğinizin götürdüğü yere gitmemeniz, 

yüreğinizin sesini dinlememeniz için 

hiçbir nedeniniz yoktur. 

O nedenle, 

korkmayın kulak vermekten, yüreğinizin sesine…
“Yaklaşık bir yıl önce bana kanser teşhisi konuldu. 

Sabah yedibuçukta hastaneye gitmiştim;

 pankreasımda bir ur saptandı. 

Pankreasın ne demek olduğunu bilmiyordum bile… 

Doktorlar bana, 

pankreas kanserinin tedavisinin 

olanaksız olduğunu söylediler 

ve en fazla altı ay ömrümün kaldığını açıkladılar. 

Tatsız ama, 

doktorum bu gerçeği açıklamak zorundaydı bana. 

Ölümle karşılaşmadan, 

ona hazırlıklı olmam gerekiyordu. 

Evimi, işlerimi bir düzene sokmam gerekiyordu. 

Düşünün, 

önünüzdeki on yıl boyunca 

çocuklarınıza anlatmayı düşündüğünüz herşeyi, 

onlara birkaç ayda anlatmak zorundaydınız artık.
“Yaşamınıza veda etmeden önce, 

ailenizin yaşamının sorunsuz sürebilmesi için 

geride her şeyi onlara 

düzgün bir biçimde bırakmak zorundaydınız. 

Altı aylık bir ömrümün kaldığı haberi, 

benim için 

o altı aylık sürede 

tüm bu sorumluluklarımı 

yerine getirmiş olmam anlamı taşıyordu.
“O gün akşama değin, 

o teşhisle yaşadım. 

Akşam biyopsi yapıldı, 

boğazımdan mideme 

ve bağırsaklarıma endoskop sokup, 

iğneyle pankreasımdaki urdan birkaç hücre aldılar.
“Ben uyutulmuştum, 

hiçbir şeyin ayırdında değildim. 

Uyandığımda eşim, 

bana verebileceği en güzel haberi verdi: 

Doktorlar, 

hücreleri mikroskopta inceledikten sonra, 

hastalığımın pankreas kanseri türleri arasında 

tedavi edilebilecek 

nadir türlerden olduğunu anlamışlar 

ve o an, 

görmeliymişim onları, 

çocuklar gibi sevinmişler. 

Bir gün sonra ameliyat oldum. 

Şimdi ise, iyi bakın, iyi görün beni… 

Bakın, demir gibiyim…
“Doktorumun bana 

pankreas kanseri olduğumu söylediği işte o an 

ilk kez yüzyüze geldim ölümle. 

Umarım o anı, 

önümdeki 20-30 yıl boyunca bir daha yaşamam. 

Fakat 

ölümle yüzyüze gelme anını yaşamış bir kişi olarak 

size şunu kesinlikle söyleyebilirim: 

Kimse ölmek istemez. 

Cennete gideceklerinden emin olan kişiler bile 

istemezler ölmeyi… 

Ancak ölüm, 

hepimizin paylaştığı bir ‘ortak nokta’dır. 

Hiçbirimiz kaçamamışızdır ölümden. 

Zaten olması gereken de budur. 

Ölüm, 

yaşamın tek ‘en iyi icadı’dır. 

Yaşamın tek ve gerçek ‘değişim aracı’dır. 

Yeniye yer açmak için 

eskinin ortadan kaldırılması gerekir. 

Şu anda yeni olan sizsiniz, 

ancak çok da uzak olmayan bir gün, 

‘eski olan’ da siz olacaksınız 

ve siz de silineceksiniz yaşam sahnesinden. 

Böyle üzücü 

ve hatta 

ürkütücü bir konudan söz ettiğim için üzgünüm ama…

Bunların tümü gerçektir.
“Zamanınız sınırlı. 

O sınırlı zamanınızı, 

başkasının yaşamını yaşayarak harcamayın. 

Başka kişilerin düşüncelerinin sonuçlarıyla yaşanan yaşam, dogmaların tuzağına düşmek demektir. 

Başka kişilerin düşüncelerinin gürültüsü, 

içinizdeki kendi sesinizi bastırmasın. 

Daha da önemlisi, 

yüreğinizin 

ve sezgilerinizin peşinden gidebileceğiniz 

denli bir cesarete sahip olun. 

Sizin gerçekten ne olmak istediğinizi 

ve nereye gitmek istediğinizi, 

en iyi onlar biliyorlar çünkü… 

Yüreğiniz ve sezgileriniz… 

Onlara inanın, onlara güvenin…
“Gençliğimde, 

‘Dünya Kataloğu’ adlı 

bizim kuşağın başvuru kitaplarından biri olan 

güzel bir yayın vardı. 

Stewart Brand adlı bir kişi çıkarıyordu bunu. 

1960’ların sonuydu, 

bilgisayarlardan ve masaüstü yayıncılıktan önceydi. 

İdealist bir yayındı, 

çok güzel bilgilerle, 

öğretilerle, kavramlarla doluydu.
“Stewart ve arkadaşları, 

bu ‘Dünya Kataloğu’ adlı yayınlarını

 ancak birkaç sayı çıkartabildiler. 

1970’in ortasıydı. 

O yıl ben, 

sizin şimdi olduğunuz yaştaydım. 

‘Dünya Kataloğu’ kapanmadan önceki 

son sayısının arka kapağında, 

ilginç bir fotograf yayımlamıştı. 

Sabahın erken saatlerinde çekilmiş, 

uzayıp giden bir yolun fotoğrafıydı bu. 

Altında da şunlar yazıyordu:
“‘Sizi aç kalmanız rahatsız etmiyorsa, 

aptal kalmanız da rahatsız etmeyecektir.’
“Onların veda mesajı buydu.
“‘Sizi aç kalmanız rahatsız etmiyorsa, 

aptal kalmanız da rahatsız etmeyecektir.’
“Bu sözü kendime, 

kendim için çok kez söylemişimdir. 

Şimdi ise, 

birazdan diplomalarını alıp, 

yaşama ilk adımlarınızı atacak olan size, 

sizin için söylüyorum:
“‘Sizi aç kalmanız rahatsız etmiyorsa, aptal kalmanız da rahatsız etmeyecektir.’
“Hepinize çok teşekkürler.”

İZİN VERDİĞİM KADAR . BiLebiLirsin Beni,  Gerisi sadece, ZANNETTİKLERİN!!! -RÜYA-

                                                                 ALINTIDIR

                                                        (KAYNAK:MAİLLER)