Kanuni Sultan Süleyman,
en yüksek duruma getirmiş olduğu devletin akıbetini hayal eder;
günün birinde Osmanoğulları da inişe geçer;
çökmeye yüz tutar mı?diye derin derin düşünmeye başlar.
Bu gibi soruları çoğu zaman,
süt kardeşi,meşhur alim Yahya Efendi'ye sorduğundan,
bunu da sormaya niyet eder.
Güzel bir hatla yazdığı mektubu,
keşfine inandığı Yahya Efendi'ye gönderir.
"Sen ilahi sırlara vakıfsın.
Kerem eyle de bizi aydınlat.
Bir devlet hangi halde çöker?
Osmanoğullarının akıbeti nasıl olur?
Bir gün olur da izmihlale uğrar mı?"
şeklinde mektubunu gönderir.
Güzel bir hatla yazılmış mektubu okuyan Yahya Efendi'nin cevabı
bir bakıma çok kısa,
bir bakıma içinden çıkılmaz hal alır.
"NEMELAZIM BE SULTANIM!"
Topkapı Sarayı'nda bu cevabı hayretle okuyan Sultan,
bir mana veremez.
Yahya Efendi gibi bir zatın
böylesine basit bir cevapla işi geçiştireceğini pek düşünmez.
Söylenmeye başlar.
"Acaba bilmediğimiz bir mana mı vardır bu cevapta?"
Nihayet kalkar,
Yahya Efendi'nin Beşiktaş'taki dergahına gelir....
Sitem dolu sorusunu tekrar sorar:
"Ağabey ne olur mektubuma cevap ver.
Bizi geçiştirme,soruyu ciddiye al!"
Yahya Efendi duraklar:
"Sultanım sizin sorunuzu ciddiye almamak kabil mi?
Ben sorunuzun üzerine iyice düşündüm
ve
kanaatimi de açıkça arz etmiştim."
"İyi ama bu cevaptan bir şey anlamadım.
Sadece nemelazım be sultanım demişsiniz.
Sanki beni böyle işlere karıştırma der gibi bir anlam çıkarıyorum.
Yahya Efendi bu cevaptan sonra
şu akıl almaz açıklamasını yapar.
"Sultanım!
Bir devlette zulüm yayılsa,
haksızlık şayi olsa,
işitenler de nemelazım deyip uzaklaşsalar,
sonra koyunları kurtlar değil de çobanlar yese,
bilenler bunu söylemeyip sussa,gizleseler,
fakirlerin,muhtaçların,kimsesizlerin feryadı göklere çıksa da
bunu da taşlardan başkası işitmese,
işte o zaman devletin sonu görünür.
Böyle durumlardan sonra devletin hazinesi boşalır,
halkın itimat ve hürmeti sarsılır.
Asayişe itaat hissi gider,
halkta hürmet duygusu yok olur.
Çöküş ve izmihal de böylece mukadder hale gelir...."
Bunları dinlerken ağlamaya başlayan koca sultan,
söyleneni başını sallayarak tasdik eder,
sonra da kendisini böyle ikaz eden bir alime
memleketinin sahip olduğu için
Allah'a şükreder,
bu türlü ikazlardan geri kalmaması için
tembihte bulunarak oradan ayrılır....
(Mektup,bugün Topkapı'da sergi halindedir.)
bugün mailime geldi
ben çok beğendim
umarım siz de beğenirsiniz
en yüksek duruma getirmiş olduğu devletin akıbetini hayal eder;
günün birinde Osmanoğulları da inişe geçer;
çökmeye yüz tutar mı?diye derin derin düşünmeye başlar.
Bu gibi soruları çoğu zaman,
süt kardeşi,meşhur alim Yahya Efendi'ye sorduğundan,
bunu da sormaya niyet eder.
Güzel bir hatla yazdığı mektubu,
keşfine inandığı Yahya Efendi'ye gönderir.
"Sen ilahi sırlara vakıfsın.
Kerem eyle de bizi aydınlat.
Bir devlet hangi halde çöker?
Osmanoğullarının akıbeti nasıl olur?
Bir gün olur da izmihlale uğrar mı?"
şeklinde mektubunu gönderir.
Güzel bir hatla yazılmış mektubu okuyan Yahya Efendi'nin cevabı
bir bakıma çok kısa,
bir bakıma içinden çıkılmaz hal alır.
"NEMELAZIM BE SULTANIM!"
Topkapı Sarayı'nda bu cevabı hayretle okuyan Sultan,
bir mana veremez.
Yahya Efendi gibi bir zatın
böylesine basit bir cevapla işi geçiştireceğini pek düşünmez.
Söylenmeye başlar.
"Acaba bilmediğimiz bir mana mı vardır bu cevapta?"
Nihayet kalkar,
Yahya Efendi'nin Beşiktaş'taki dergahına gelir....
Sitem dolu sorusunu tekrar sorar:
"Ağabey ne olur mektubuma cevap ver.
Bizi geçiştirme,soruyu ciddiye al!"
Yahya Efendi duraklar:
"Sultanım sizin sorunuzu ciddiye almamak kabil mi?
Ben sorunuzun üzerine iyice düşündüm
ve
kanaatimi de açıkça arz etmiştim."
"İyi ama bu cevaptan bir şey anlamadım.
Sadece nemelazım be sultanım demişsiniz.
Sanki beni böyle işlere karıştırma der gibi bir anlam çıkarıyorum.
Yahya Efendi bu cevaptan sonra
şu akıl almaz açıklamasını yapar.
"Sultanım!
Bir devlette zulüm yayılsa,
haksızlık şayi olsa,
işitenler de nemelazım deyip uzaklaşsalar,
sonra koyunları kurtlar değil de çobanlar yese,
bilenler bunu söylemeyip sussa,gizleseler,
fakirlerin,muhtaçların,kimsesizlerin feryadı göklere çıksa da
bunu da taşlardan başkası işitmese,
işte o zaman devletin sonu görünür.
Böyle durumlardan sonra devletin hazinesi boşalır,
halkın itimat ve hürmeti sarsılır.
Asayişe itaat hissi gider,
halkta hürmet duygusu yok olur.
Çöküş ve izmihal de böylece mukadder hale gelir...."
Bunları dinlerken ağlamaya başlayan koca sultan,
söyleneni başını sallayarak tasdik eder,
sonra da kendisini böyle ikaz eden bir alime
memleketinin sahip olduğu için
Allah'a şükreder,
bu türlü ikazlardan geri kalmaması için
tembihte bulunarak oradan ayrılır....
(Mektup,bugün Topkapı'da sergi halindedir.)
bugün mailime geldi
ben çok beğendim
umarım siz de beğenirsiniz
