Adam telaşlı,öfkeli bir halde hanımına bağırıp çağırıyordu.
Babalarının sesini duyan iki çocuk ise
yataklarından kalkıp salona gelmişti.
Babalarının öfkesini görünce
korkmuş,sinmiş halde birer koltukta sessizce oturup kalmıştı.
Adam,çocuklara,hanımın üzüntüsüne aldırmadan söylenip duruyordu:
-Söyledim değil mi,söyledim.
Bugün toplantı olduğunu,açık mavi gömleği ütülemeni söyledim.
“Kahverengi gömlekle gidiversen nolur!”muş.
Bugün sunum yapacağım,
karamsar bir görüntü mü vereyim,
dinleyenlerin içi kararsın,
bu da projeye verecekleri oyu etkilesin!
Bunu mu istiyorsun?
-Tamam bey bitti işte.
Adam açık mavi gömleği hışımla aldı;
-Bitti,tabi bitti
ama ben geç kaldıktan sonra bitmiş neye yarar.
Hanımı çocukların korkmuş yüzlerine baktıktan sonra,
yine eşini sakinleştirmeye çabaladı;
-Dün bundan da geç çıkmıştın,vakit var,yetişirsin.
-Anlamıyor ki,anlamıyor ki.
Bugün sunumu ben yapacağım.
Herkesten önce gitmeliyim ki,
gelecek önemli konuklara ‘Hoş geldin’ demeliyim.
Adam bir sürü söz daha söylenerek,
bağırarak çıktı,arabasını çalıştırıp uzaklaştı.
Hanımı,
direksiyon başında da öfke saçan eşinin halinden endişelendi,
“Bir kaza yapmasa bari…”
Eşi uzaklaşınca,
çocuklarının yanına gidip sarıldı,rahatlatmaya çalıştı.
-Madem erkenden kalktınız,
hemen size sultanlara layık bir kahvaltı hazırlayıp getireceğim.
Mutfağa geçti,
zihnindeki huzursuzluğu dağıtmak için
hemen neşeli müzikler çalan bir radyoyu açtı.
Ocağa haşlamak için yumurta koydu,
cezvede süt ısıtmaya başladı.
Masaya zeytin,peynir,reçel koymayı da ihmal etmedi.
Biraz sonra çocuklarına seslendi
-Kahvaltınız hazııır!
Çocuklar kahvaltıya otururken,
radyoda müziğin birden kesilmesi dikkatini çekti.
Son dakika haberi anonsuyla,
radyonun sesini biraz daha açtı.
Radyoda zincirleme bir kaza haberi vardı.
Ayrıntılarla biraz sonra birlikte olacağız demişti spiker
ama kazanın yerini söylediği andan itibaren
o sandalyesine yığılıp kalmıştı.
Spikerin bahsettiği kaza yeri,
kocasının her gün işe giderken geçtiği dörtlü kavşaktı.
Eşinin bu kavşaktaki trafikten şikayetçi olduğunu,
her sabah yoğun bir trafik olduğunu söyleyişi aklına geldi.
“Geç kaldım diye acele edip acaba o da…”
Aklına gelen düşünce içini daha da yaktı,
hemen ayağa kalktı.
-Çocuklar,unutmayın ocağa yaklaşmak yasak.
Kahvaltınızı yapıp salona geçin,oynayın.
Benim acil bir yere uğramam gerek,
kapıyı da kimseye açmayın tamam mı?
Çocukları uslu,söz dinler olduğu halde,
çok kısa süreli de olsa
evde yalnız bırakmak zorunda kalsa
tekrar tekrar tembihte bulunurdu.
Sokağa çıkmak için üzerine bir şeyler aldı,
cebine de bir taksi parası aldı.
Kapıya yöneldiğinde
kocasının bu kazada ölmüş olabileceği endişesiyle kabaran yüreğine
daha fazla dayanamayıp,ağlamaya başlamıştı.
Göz yaşlarını çocukları görmesin diye,
açık olan mutfak kapısına sırtını dönmeye özen gösteriyordu.
İçindeki acının kocasının ölmüş olma ihtimali kadar,
giderken kendisini kırması
ve çocuklarının önünde
bağırıp çağırmasından da kaynaklandığını anladı.
Oysa her zaman böyle öfkeli değildi.
-Eğer ölürse,çocuklarım babalarını,
son gördükleri haliyle mi hatırlayacak?
Kalp kıran,öfkeli bir baba olarak mı kalacak akıllarında?
Kapıdan çıkarken,
çocuklarına bir kez daha seslenecekti
ama artık akan gözyaşları saklanamayacak haldeydi.
Hemen kapıyı açıp dışarı çıkmak için hamle yaptı
ama karşısında kapıya doğru adım atmakta olan kocası vardı.
Adam,bir an karısının ıslak yanaklarına baktı;
“Haberleri mi dinledin?” diye sordu.
Hanımı,konuşamadan sadece başıyla onayladı.
Adam, önce sarıldı,
sonra eşinin yanaklarını sildi.
Hanımı zorlukla sordu;
-Hani önemli bir toplantına geç kalmıştın,niye döndün?
-Kaza benim hemen yakınımda oldu.
O anda toplantıdan daha önemli bir şeyi unuttuğumu hatırladım.
Eğer o kazada ölseydim…
O anda çocuklar da yanlarına gelmiş,
babalarının yine öfkeli olabileceğini düşünerek,
annelerinin yanında durmuştu.
Adam,
bütün içten,samimi gülümsemesiyle çocuklarını yanına çağırdı,
boyunlarına sarıldı, yanaklarından öptü.
-Ben bugün büyük bir hata yaptım
ve evden çıkarken,
sizleri ne kadar sevdiğimi söylemeyi unuttum.
Böyle önemli bir şey unutulur mu hiç.
Ne yapalım, ben de geri döndüm.
Her günü son günün bil!!!!
(kaynak:mailler)
