Hiç kalp kırmamamız dileği ile.....
.........................
Güvercinin telaşlı kanat çırpışındaki ses mi..?
yoksa,
kelebeğin kanadındaki inadına sessiz bir çığlık gibi mi..?
ya da
tuz-buz olan bir sırçanın haykırışı gibi mi..?
nasıl bir sestir ki,
perişan eder bizi duyduğumuzda...???
ne kalpler kırdık bilmeden..
ya da bile bile......
ne setler koyduk aramıza bu kırılmış kalplerden de..
sonra aşmaya çabaladık durduk...
dokunmak istedik, ulaşamadık....
ulaşmak istedik,
kendi ellerimizle kurduğumuz setler engel oldu yine kendimize.....
oysa,
nasıl da kolaydı yıkıvermek han duvarlarını....
sıcacık bir gülümseme,
içten bir çift gözle birleştiğinde,
eritmez mi en büyük buzulları...???
esirgedik birbirimizden maliyeti sıfır olan gülümsemelerimizi ...
kolay geldi bencillik en dar anlarda...
koyuvermek... koyup kaçıvermek....
kaçarken bakmamak ardımıza ya da
bakıp da görmemek...
görüp de istememek...
her ne varsa...
oysa,
ne de kolaydı düşmanlığı yoketmek,
sıcacık bir gülümsemeyle...
olmaz dedik o bana düşman denemedik bile hiç...
korktuk belki de yanılacağımızdan..
oysa,
hayat ne de kısa..
düşünmek için bile vakit yokken...
bile bile zehir ettik günlerimizi..
kavgalarla..
itişip kakışmakla harcadık dünlerimizi....
ziyan ettik
hem düne...
hem bugüne...
hem de yarınlarımıza..
oysa,
demedik mi dün bitti..
yarın hayal...
bugünün tadını çıkar diye...
sahi, kalp kırıldığında nasıl bir ses çıkarır..?
duydunuz mu hiç..?
ben ne zaman dinlesem,
bir cam parçalanışı hissediyorum
peki ya SİZ..???
.............................
(kaynak:mailler)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder