ÖĞRENMEK

Hayatımda ilk önce
SEVMEYİ
öğrendim,
çünkü sevdikçe kendimi hissettiğimi gördüm.
AFFETMENİN
ne olduğunu anladım
ve affetmenin aslında,
yeni insanlar kazandırdığını gördüm.
Bir gün geçmişime baktığımda
PİŞMANLIKLARIMDAN
üzülmediğimi gördüm,
bunları ben yaşadım çünkü.
Birisini
HATIRLAMANIN
aslında ufak bir telefon görüşmesi kadar
basit olduğunu biliyorum artık.
Birisini kırdıktan sonra
ÖZÜR DİLEMENİN
aslında beni ben yaptığını anladım.
SEN BENİM İÇİN ÖNEMLİSİN
cümlesinin
verilebilecek en büyük hediye olduğunu
buldum.
Bir yerden sonra
KELİMELERİN
mana ifade etmediğini biliyorum.
KAÇIRDIĞIM FIRSATLARIN
aslında bana yeni fırsatlar
yarattığını gördüm.
GÖZLERİN
kelimelerden daha önemli olduğunu
ve yalan söylemediklerini biliyorum.
TELEFONUN
160 karakterine
üzüntünün, mutluluğun ve yıkıntının
sığdığını gördüm.
YAŞAMIN YAŞAMAYA DEĞER OLDUĞUNU
ve
İSTERSEM MUTLU OLACAĞIMI ÖĞRENDİM!
(kaynak:artan ivme dergisi
bahar 2006)