KAYBEDİLENLER

Bir gün insan virgülü kaybetti.
O zaman cümlelerden korkar oldu
ve
basit ifadeler kullanmaya başladı.
Cümleleri basitleşince düşünceleri de basitleşti.
Bir başka gün ise ünlem işaretini kaybetti.
Alçak bir sesle
ve
ses tonunu değiştirmeden
konuşmaya başladı.
Artık ne bir eşye kızıyor
ne de bir şeye seviniyordu.
Üstelik hiçbir şey
onda en ufak bir heyecan uyandırmıyordu.
Bir süre sonra soru işaretini kaybetti.
Artık soru sormaz oldu.
Hiçbir şey ama hiçbir şey
onu ilgilendirmiyordu.
Ne kainat,
ne dünya,
ne de kendisi umurundaydı.
Artık davranış sebeplerini
başkalarına açıklamaktan vazgeçti.
Ömrünün sonuna doğru
elinde yalnız tırnak işareti kalmıştı.
Kendisine ait
tek bir düşünce bile yoktu.
Yalnız başkalarının düşüncelerini
tekrarlıyordu.
Son noktaya geldiğinde
düşünmeyi,konuşmayı
UNUTMUŞ
vaziyetteydi.
(kaynak:dergi
altın ivme
nisan 2006)
(teşekkürler)